در اقتصاد جهانی چه در گذشته چه در امروز،  مهم ترین عاملی که قیمت ها را تعیین می کند،  عرضه و تقاضا است. زمانی که کالایی فراوان شود به تبع آن قیمت آن کاهش خواهد یافت و بالعکس. اما زمانی که ملتی به اسراف و تجمل روی آورد هر چه قدر هم پیشرفته باشد،  شاید در زمان عادی مشکلی برایش بوجود نیاید اما در زمان بحران حتی با سقوط روبه رو خواهد شد. 

اما در مورد کشوری تحریم شده و ضعیف از نظر صنعتی مانند ما وضعیت بدتر است از یک طرف کالایی وارد نمی شود یا اگر بشود با تعرفه زیاد بر قیمت ها تاثیر گذار خواهد بود و قیمت ها را افزایش خواهد داد. صنعت ضعیف و کارخانه های محدود انحصار می آفریند و رقابتی برای کاهش قیمت دیگر وجود نخواهد داشت، در نتیجه اندک کارخانه ها به هر قیمتی که بخواهند کالایشان را عرضه می کنند. 

اما وظیفه ما چیست؟ تجمل گرایی و اسراف و خودنمایی از بزرگ ترین عوامل تورم در سطح جهان است.  شاید فکر کنید دلار تورم ندارد اما در اشتباهید چون شدت تورم ما شما را از دیدن تورم دلار باز می دارد از طرفی بیشترین کاغذ منتشره (دلار)  یعنی ۷۰ درصد آن در خارج از آمریکا است در نتیجه تورم خود را به خارج از آمریکا منتقل و با کاغذ بی ارزش کالا خریداری می کنند.!؟

در صورتی که شما کالایی مانند تلوزیون را از گذشته داشته اید ام برای تجمل و خود نمایی تلوزیونی که اندکی کج یا بلند و کوتاه شده باشد شما هم از عوامل تورم خواهید شد چرا که عرضه و تقاضا را به هم ریخته اید در نتیجه تقاضا را بالا برده اید در صورتی که عرضه ثابت است و تورم و گرانی در انتظارتان است.

نمی دانم چرا در خوردن چنین باید اسراف کنیم از یک طرف سلامتیمان را خطر انداخته، به گونه پول از جیبمان رفته و از طرف دیگر باید باعث گرانی شویم. پول زیاد به خودی خود بد نیست اما به زیاده روی در خرید شود باعث کاهش ارزش پول خواهد شد تا سطح فکر عمومی درست نشود جامعه بهبود نخواهد یافت، پس قناعت کنیم تا وضعمان بهبود یابد.