کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان

اطلاعات بیشتر در اینستاگرام وبلاگ: shirazemo@

کانون، سازمان ناسودبرفرهنگی و هنری است که برای پر کردن کمبود آثار و محصولات فرهنگی برای کودکان و نوجوانان، در دی‌ماه 1344 به ریاست فرح پهلوی و مدیریت لیلی امیر ارجمند فعالیت خود را آغاز کرد. لیلی جهان آرا که تحصیلات خود را در سال 1342 با دریافت فوق لیسانس کتابداری از دانشگاه رانگرز نیوجرسی به اتمام رسانید از فرح؛ دوست قدیمی اش خواست امکاناتی برای تاسیس کانون برای خردسالان به وی بدهد.

با پیشنهاد امیرارجمند به فرح قطعه زمینی در جلالیه به کانون واگذار شد. نخستین کتابخانه کانون در فضای پارک فرح تهران گشوده شد و به دنبال آن دومین کتابخانه کودک و نوجوان در باغشاه تهران تاسیس شد. در بدو امر هما زاهدی و احسان یارشاطر (موسس بنگاه ترجمه و نشر کتاب) با او همکاری را آغاز کردند. اولین کاری که کانون انجام داد، انتشار صفحه‌ای با عنوان «دخترک دریا» بود که از روی کتابی با همین نام، ترجمه و طراحی شده توسط خود فرح روی یک صفحه 45 دور تهیه شد و با پول فروش آن، سرمایه اولیه کانون به دست آمد.

 اگرچه تأسیس و راه اندازی کتابخانه ها، رکن اساسی کانون بود اما کتاب های مناسب برای کودکان در زبان فارسی آنقدر نبود که شوق مطالعه را در آنها برانگیزد. به همین دلیل فیروز شیروانلو، نخستین مدیر انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، با دعوت از نویسندگان و شاعران با گرایش های فکری و ادبی مختلف، برنامه منظمی را برای تولید و انتشار آثار مناسب برای کودکان و نوجوانان را در کانون آغاز کرد. کانون، کتاب هایى را نشر مى داد که هدفش نمونه سازى بود و هم از جهت ویرایش محتوى و هم از جهت فرم و نقاشى کتاب، الگو بود.

از آنجا که کارى تازه بود، بسیارى از نویسندگان، تصویرگران و مترجمان به این جمع پیوستند. کانون از همکاری کشورهایی چون فرانسه، ایالات متحده آمریکا و مجارستان (در زمینه نقاشی کتاب کودکان) استفاده‌های فراوان برد. درآنجا تنها کتاب نمى خواندند بلکه همچنین همراه با مربیان کاردان و شایسته نقاشى مى کشیدند و قصه خوانى و نمایش، اسباب بازی، فیلم سازی، انیمیشن، تئاتر عروسکی، آموزش زبان، بازی های فکری به اجرا در می آمد. هر که ذوقى داشت بى هیچ سد و بندى مى توانست در این مراکز فرهنگى حضور یابد و رایگان از خدمات این مراکز بهره مند شود. بسیارى از کودکان و نوجوانان عضو کتابخانه ها، سالهاى بعد در شمار برجسته ترین هنرمندان میهن ما به حساب آمده اند.

در شیراز اولین مرکزی که به این پرورشگاه فکری کودکان و نوجوانان اختصاص داده شد؛ باغ ملی شیراز، چهارراه حافظیه؛ محل کارناوال های سالانه بود و مرکز دقیقاً روبروی رستوران غار واقع بود؛ که در سال 46 افتتاح شد و دومین مرکز در پارک ولیعهد در سال 48 (که 15 پیش تخریب شد) و بعد ها در پارک قوری و سایر قسمت های شیراز شعبه هایی تاسیس شد. اکنون در طرح توسعه باغ ملی؛ نخستین مرکز در آستانه تخریب قرار دارد.

سینما پارامونت

از اینستاگرام وبلاگ بازدید نمایید 🙏 : shirazemo@

سینما پارامونت شیراز، یک سینمای (روباز) با دو سالن تابستانه و زمستانه واقع در ابتدای خیابان مشیر فاطمی در چهاراه پمپ بنزین (روبه روی نخستین پمپ بنزین شیراز نبش دیگر آن به سمت چهارراه خیرات) بود. این سینما توسط جمشید شیبانی بازیگر و نویسنده و کارگردان سینما در سال 1345 افتتاح شد.نام این سینما برگرفته از کمپانی فیلمسازی  «پارامونت پیکچرز» ایالات متحده بود. سینما پارامونت به حقّه جزء سه سینما برتر شیراز بود.

پارامونت از لحاظ اصول معماری نمای بیرون؛ یکی از بهترین سینماهای شیراز و دارای سالنی دوطبقه و در نوع خودش بسیار زیبا بود. پارامونت بعد از مدت بسیار کمی اقدام به نمایش فیلم­های فارسی کرد و خانوادگی­ترین سینمای شیراز شد که بعدها با رونق گرفتن سینمای فارسی، در شیراز دو گروه سینمایی تشکیل شد که هر دو گروه همزمان با تهران فیلم­های فارسی را نمایش می ­دادند؛ سینما پارامونت و پارس و سینما کاپری و پرسپولیس. این سینما هم چنین به مانند سینما پرسیا رستورانی را در کناره سالن ورودی خود داشت.

پارامونت در سال 1355 بازسازی شد و با فیلم «پاپیون» مجدداً گشایش یافت که بعد از 2 سال یعنی در نوزدهم مرداد 1357 به آتش کشیده شد. سینما پارامونت در چهارراه پمپ بنزین (بعدها به چهارراه پارامونت تغییر نام داد) به جای حسینیه ای ساخته شده بود اما داستان تراژدیک و فکاهی این سینما این بود که بعد از سوزانده شدن و تخریب تبدیل به حسینیه؛ سپس چندین مغازه، دوباره حسینیه، چندین باب مغازه، متروکه و اخیراً دوباره حسینیه شد. در کنار آن ساختمانی چند طبقه بود که جنگ زدگان خوزستانی در آن ساکن بودند.