احتمالا از افراد مسن تر شنیده اید که مواد غذایی آن کیفیت گذشته را ندارد. همراه با پیشرفت علم و رشد اندیشه سرمایه داری روش هایی برای افزایش محصول در موارد مختلف به کار گرفته شد. در دهه های گذشته؛ ابتدا عسل «با خوراندن شکر به زنبور بیچاره» و شیر  «با اضافه کردن آب» نخستین نمود های آن را آشکار کرد. در سال های اخیر آبلیمو و عرقیات تقلبی با فرمول شیمیایی و مرکبات بدون هسته و گندم های پر بازده با دستکاری ژنتیکی نوبر جدیدی بود از جانب انسان های به ظاهر دوستار علم و به باطن دوستار پول. 

تخم مرغ و شیر بی کیفیت تحفه دیگری بود اما با ترفند فریب این موجودات بی شعور. معمولا مرغ ها شب ها تخم می گذارند اما دوستان گرامی در هنگام ظهر با تاریک کردن محیط مرغ ها را فزیب می دهند و با ثبات انرژی دریافتی و فشار زیاد به مرغ ها نه تنها مرگ مرغ ها را تسریع می کنند بلکه تخم مرغهایی بی خاصیت را برای ملت بیچاره به ارمغان می آورند و همین مطلب به شکلی دیگر در مورد گاو ها صادق است با پخش موسیقی شیر بیشتر تولید اما آسیب عصبی به گاو تحمیل و مرگ سریع تر گاو و شیری بی کیفیت را به ملت محترم تقدیم می کنند و همین طور اضافه کردن روغن پالم سرطان زا  به شیر به جای چربی طبیعی. 

 سیاست های غلط سال هاست گریبان ما را گرفته است سیاست های اقتصادی، سیاسی، و... . از جمله این ها تغذیه است. گیاه چای از مهم ترین نوشیدنی های زمان کنونی ایران است. چایی؛ که آنرا می کاریم که نه تنها سودی زیادی برای بدن ندارد، بلکه ضررهایی مانند از بین رفتن آهن بدن و ورود سموم به بدن را دارا است و این گیاه حتی اقتصاد و معیشت کشور ما را که هر لحظه با امکان تحریم مواد غذایی رویارو است را تهدید می کند و بهترین زمین های کشور را به این گیاه بی ارزش از نظر خوراکی اختصاص داده ایم و برنج که بسیار از لحاظ معیشتی حیاتی است را وا گذاشته ایم و چای را به جای این که در شهرها برای تصفیه هوا و جذب سموم به کار بگیریم به عنوان جوشانده مرگ با سموم هوا نوش جان می کنیم. امروزه ماکارونی با گلوتن صنعتی سرطان زا را به کررات مصرف می کنیم هیچ کس هم از آن انتقاد نمی کند. 

همین طور از دیگر سیاست های مضحک این است که آب های خودمان را به جای حفر قنات و کانل کشی و انتقال به کویر و شهرهای نیازمند و کشاورزی در شهرهای داخلی به دریا می ریزیم و یاعث هدر رفت منابع می شویم و سیل های خوزستان را سبب می شویم!!؟ آیا پدیده ای به نام فکر در بعضی افراد وجود دارد.!  التماس تفکر.